گر چه با دوری او زندگیم نیست، ولی

یاد او می دمدم جان به رگ و پوست هنوز

بر سر و سینه ی من بوسه ی گرمش گل کرد

جان حسرت زده زان خاطر خوشبوست هنوز

 رشته ی مهر و وفا شکر که از دست نرفت

بکَشد یا بکُشد، هر چه کند دم نزنم

مرحبا عشق که بازوش به نیروست هنوز

 هم مگر دوست عنایت کند و تربیتی

طبع من لاله ی صحرایی خودروست هنوز

با همه زخم که سینه به دل از او دارد

می کشد نعره که آرام دلم اوست

 هنوز